گرافیتی یا دیوارنگاری را در دنیای مدرن هنری می دانند کاملا مردمی و اجتماعی و گاها سیاسی که از کفِ جامعه بلند میشود و حرف های ناگفته ای را با خود همراه دارد. اما در ایران هنوز تعریف و یا شاکله ای قانونی و یا حتی همه پسند از این کنش اجتماعی شکل نگرفته و بیش از هر چیز، نوعی ناهنجاری به شمار می رود. در دنیای امروز از این پدیده به عنوان یکی از زیر مجموعه های هنرهای خیابانی یاد می شود اما پیشینه آن در ایران به کُری خوانی های ورزشی و گاه اعتراض های سیاسی بر می گردد.
مسئله ای که در حال رشد است بیش از محکوم کردن به هدایت نیاز دارد تا در ساختار و تعریفی مورد پذیرش عام قرار گیرد و نقش آفرین ارزش ها و باورهای عمومی شود بدون آنکه به ماهیت اجتماعی آن آسیب رسد.
