شهری بی روح
کرهرود که در منابع تاریخی به همراه سنجان وفیجان به “سه ده”معروف است از قدیمی ترین نقاط زیست جمعی وشهری دراطراف خود به شمار می رود.
کرهرود که در گذشته نه چندان دور دهی آباد بود واکنون یکی ازمناطق شهری اراک است در دوره صفویه بیشترین اعتبار را داشته و به علت خانقاهی که در آن بوده موردتوجه قرار می گرفته است.ابراهیم دهگان وجه تسمیه آن را اینچنین عنوان می کند:”احتمالا به علت رودی که از کرج (آستانه فعلی)سرازیر می شده وبه این قریه می رسیده نام کرج رود ودر گذر ایام کره رود را می گیرد.”
محمد بدلیسی نویسنده کتاب شرفنامه و مورخ رامی توان نامدارترین زاده این خاک درطول تاریخ نامید.با این حال این منطقه شهری امروز اراک که دیروز قریه ای آباد بوده شاهد بی مهری های سترگ زمانه است.باغات رها شده در انتظار تبدیل به برج های بی روح وخشن سبزی کاری ها در انتظار تبدیل به پارکینگ و کوچه های باغی در انتظارصاف شدن با آسفالت شهری هستند.
اینجا تاریخ ودرختان سترگش مسخ شهری شده اند که بی شباهت به ماشینی خشک و بی روح نیست.
